ایستادن... صبر کردن ... تحمل کردن !!!

 هیچ چیز نمیتوانم بگویم

هیچ چیز درباره ی هیچ چیز نمی توانم بنویسم

آنچه آغاز شده است مرا به سکوت واداشته است

احساس می کنم, که پرنده ی موهومی شده ام که وارد فضای بی کرانه ی عدم شده است

اصلا نمیدانستم,

احساس نکرده بودم که ننوشتن هم کاری است

و حالا می فهمم چه کار طاقت فرسایی است

اما من در برابر وحشی ترین و نیرومندترین وسواس ها می ایستم

ایستادن!

چه مصدری, و آقاترین از این در زبان بشر هست؟

می توانم بنویسم و صبر کنم،

تحمل کنم !

و نیز می توانم کسی را که با من آشناست،

خویشاوند است،

به من مومن است،

وادار کنم :

بایستد، تحمل کند، صبور باشد...