عشقم،امید زندگیم

برای  روزی می نویسم که متولد شدی...اون روز نباید یادم بره که از همون روز اول ورزشکار باشی و یادم نره که هر شب بهت قصه بگم...این نوشته رو باید عمل کنم.

مطمئن باش مامان تا آخر عمرش هواتو داره.از تو یه اسطوره میسازه.تو رو حتما مستقل به بار میاره و کاری می کنم که هیچوقت حس یأس وناامیدی بهت دست نده و همیشه حس مفید بودن داشته باشی.

جنسیتت هر چی که باشه،خیلی دوستت دارم،حتی بیشتر از وجود خودم،این رو یه روز که مامان شدی یا بابا شدی درک می کنی.

 از لحظه ی تولدت تا 2 سالگی هر روز ازت عکس میگیرم که شاهد بزرگ شدنت باشی و دیدن  اون روزارو از دست ندی .حتما از لحظه شیر خوردنت،چهار دست و پا رفتنت،اولین غذا خوردنت،از تمام اولین ها ازت عکس می گیرم.پس خرید یه دوربین واضحه...حتما 6 ماهگی اتلیه می برمت و عکس پوستری ازت می گیرمو به یکی از دیوارای اتاقت میزنم.جشن تولد یک سالگی و سال به سالت که یه مسئله ی مبرهنه.

آره عزیزم،اگه دختر بودی پر ناز و عشوه ترین و دلسوزترین و خانم ترین خواهی شد و اگر پسر بودی محکم ترین و با اراده ترین و مردترین آقای زمین خواهی شد,صد البته بعد از پدرت و درکنار پدرت