من و باد

موهایت را که به باد میدهی
پریشان میشوم
مثل پرنده ای که برای اولین بار
هوس پرواز به سرش زده
سکوت میشوم
که سمفونی رقصشان به هم نریزد ..
شعر میشوم
برای تو
که تعبیر تمام خوابهای کودکیم هستی
کاش لحظه ای چشمانت را میبستی
که با خیال راحت
به اندازه تمام سهمم از خوشبختی نگاهت کنم
کاش می دانستی
که تمام عاشقانه هایم را به نامت زده ام
کاش میدانستی ..
شاید اینگونه مرا
با موهایت به باد نمی سپردی ..